De onzichtbare vrouw.

We hebben afgelopen week regen gehad op La Palma. Het eiland heeft een glimlach van oor tot oor. Op straat, in de winkels op de sociale media gaat het maar over 1 onderwerp na 5 droge winters; De zegen van regen ! Op de webcams is te zien dat de beekjes in de krater stromen. De keus voor het maken van een zaterdagmiddag wandeling was niet moeilijk; In de barranco de Las Angustias, de kloof der angsten. De naam is gegeven door de Spaanse veroveraars. Wanneer de Spanjaarden met hun metalen harnassen en musketten de kloof in trokken richting de centrale krater om te proberen de laatste stam van La Palma te verslaan stonden ze doodsangsten uit. De nog in het stenen tijdperk verkerende volk op La Palma wachtte de Spanjaarden op en liet vanaf bovenaf rotsblokken de tekste kloof in rollen die gigantische steenlawines veroorzaakten. Vandaar de naam.

De eerste jaren waren wij met onze kids vaak in de barranco de las Angustias te vinden. Het was de kunst om te proberen telkens droog de beek over te steken. Voor onze kids begon het echte feest pas als ze eenmaal natte voeten hadden en gewoon dwars door de beek mochten oversteken of zelfs in de lengte richting het riviertje volgden. De afgelopen vijf droge winters stond de bedding droog. Nu dus niet meer. Het is geen brede stroom water maar het stroomt. Het geluid van het stromende water en het gekletter van de kleine watervalletjes is een waar feest.

René had gevraagd aan Patricia om wat vrolijke kleurtje aan te trekken voor de foto’s. Wat trekt ze aan… grijs. Het is dat ze haar haar tegenwoordig verft, anders had hij haar waarschijnlijk nooit meer terug gevonden in die grijze kiezelbedding van de kloof.

Deze dagen trekt het ’s middags dicht dus de foto’s missen de intensiteit van het zonlicht dat de kleuren oplicht en de vrolijkheid van een blauwe lucht. Niet getreurd, we wonen slechts 10 autominuten van de kloof, dus we gaan van de week gegarandeerd in de herkansing. Nemen we misschien ook waterschoenen mee, zodat we niet als vandaag na afloop met natte voeten in soppende wandelschoenen in een restaurant zitten. Moesten we ook nog met dat doorweekte schoeisel hard stampen op het grind toen we thuis kwamen om de kids, die tegenwoordig allebei verkering hebben, te waarschuwen dat de oudjes weer thuis zijn. Goed dat we dat deden, want Ramon had ‘visite’.