dicht bij huis.

Gisterenmorgen kleurden hemel en wolken in het oosten fraai in het ochtendrood, terwijl in het westen de maan nog tegen de blauwe lucht te zien was. De voorspellingen vertelden echter dat ook in het westen van La Palma de wolken later op de dag toe zouden nemen. ” Dan blijven we toch dicht bij huis en gaan even langs villa Magica om de robot in het zwembad te zetten. Nuttigen we in de tussentijd even taart bij de Duitse bakker in Puerto Naos”, stelde Patricia voor. Goed idee. Lastig kiezen voor René, dus nam hij er maar twee. Het was gisteren immers een feestdag, één mei, dag van de arbeid. Weliswaar een soort communistische feestdag, maar toch… Weinig gewerkt.

Vervolgens even langs de oceaan struinen over de boulevard bij Playa Los Guirres. Wij blijven ons er over verbazen dat deze boulevard niet in Puerto Naos begint maar zomaar ergens in de middle of nowhere is aangelegd, zodat je er met de auto naar toe moet. Er is wel een verbinding geweest met de lavavlakte van La Bombilla. Maar de betonnen trap die vanaf Playa ‘El Charcon’ omhoog voerde was niet bestand tegen het oceaangeweld en is niet meer. De betere klauteraars kunnen echter nog wel boven komen en later tijdens de terugweg op de billen weer naar beneden glijden.

De Lavavlakte van La Bombilla is onstaan in juli 1949 door de uitbarsting van de vulkaan San Juan boven San Nicolas. Onder de steile rotskust is toen door een enorme lavastroom vanuit de bergen een vlak stuk nieuw La Palma in de oceaan ontstaan. De op de nieuwe lavavlakte gebouwde vuurtoren heeft dit gebied en vissersdorpje La Bombilla zijn naam gegeven. La Bombilla betekent gloeilamp in het Spaans. In onze ogen is de naam zeer geschikt. Wij woonden in zeeland vlak tegen de duinen aan en ’s nachts zagen we de enorme lichtbundels van de diverse vuurtorens door het duister priemen. De fraaie vuurtoren van La Bombilla geeft echter niet veel meer licht dan een gloeilampje. Begrijpelijk want er is aan deze  kant van La Palma vrijwel geen scheepvaart. De beroepsvissers die hier `s nachts  rondvaren kennen het gebied op hun duimpje en hebben geen sterk lichtbaken nodig.

Op het begin van de boulevard bevindt zich visrestaurant Los Guirres, aan, en genoemd naar, het gelijknamige strand. Wij hadden echter meer trek in vlees en hebben na de robot uit het zwembad gevist te hebben ons werkelijk helemaal klem gegeten bij Restaurant Las Norias. We zouden eigenlijk alleen een hoofdgerecht nemen. Maar als je dan op de kaart een aantal tot de verbeelding sprekende voorgerechten ziet staan, ga je makkelijk overstag. Wij tenminste wel. Horen we van de serveerster dat er als nagerecht pannacotta en crème brulée is. Tja, die moet je dan natuurlijk ook proberen. Resultaat was wel dat we smerig vol zaten. Vroeger zaten we ons altijd zo af te laden. Kunnen we ons haast niet meer voorstellen. Toen zullen we wel een andere stofwisseling gehad hebben. Anders hadden we er nu uit gezien als Billie en Bessie Turf. De jongere generaties moeten dit maar even googelen.