Een vloek en een zegen op La Palma

Wij dachten met deze pagina ‘actueel’ mensen die onze site regelmatig bezoeken op de hoogte te houden van onze bezigheden en uitstapjes op het eiland. Prima idee, toch? Werkte ook een tijdlang naar alle tevredenheid. Totdat….. Totdat er ineens een vloek op La Palma leek te rusten. Eerst natuurlijk de covid-show waardoor tot twee maal toe (in maart en augustus 2021) gasten op stel en sprong met een laatste vlucht geëvacueerd moesten worden. Terwijl er op La Palma juist helemaal niets aan de hand was. Vervolgens een heftige calima (hete wind uit Afrika) tijdens welke op 17 augustus 2021ook een grote brand in bewoond gebied ontstond. De hoge temperatuur, extreem lage vochtigheidsgraad en de harde wind veranderde onze tuin in drie dagen in een totale chaos. De tuin was juist zo mooi en we hadden net voor het eerst sinds het corona-theater weer gasten. We waren zo trots als een aap met zeven ‘dingussen’ en dan wordt er om één uur ’s nachts ineens een soort brander op de tuin gezet. Dat deed zeer. De gasten verklaarden de tuin erg mooi te vinden. Maar wij bemerkten direct al de schade. De week er na zagen we bladeren van bomen struiken en planten, waarvan we dachten dat ze er geen last van hadden gehad, alsnog verdorren. Er is vrijwel niets, op wat varens na, echt dood gegaan. Maar we hebben ongelofelijk veel planten, struiken en bomen drastisch terug moeten snoeien. Er waren grote bomen die in één nacht vrijwel al hun bladeren hadden laten vallen. 

Toen, als klap op de vuurpijl, een maand later op 19 september 2021, een vulkaanuitbarsting  waardoor toeristen wederom geëvacueerd werden. In anderhalf jaar tijd drie evacuaties welke onze gasten niet wilden maar min of meer toe gedwongen werden door de luchtvaartmaatschappijen en/of de Nederlandse regering. Alles went, zelfs een houten poot. Wij zijn dan ook gewoon onze uitstapjes en wandelingen op La Palma blijven maken en heel veel uit blijven eten. Het liefst bij voor ons nog onbekende terrasjes en restaurantjes in diverse uithoekjes van La Palma. Maar aangezien we met een soort van gedwongen vervroegd pensioen waren qua gasten en inkomen, hadden we niet de fut om, naast alle onverwachtte extra arbeid, ook nog aan de site te werken en onze belevenissen met jullie te delen.

Want voor een paar gepensioneerden hadden we werk zat. We waren nog volop bezig met de grootste werkzaamheden om de tuin te herstellen van de extreme calima toen we onze handen vol kregen om steeds weer de daken van onze huizen en gebouwtjes vulkaanas vrij te maken. Om dan nog maar niet te spreken van al het slavenwerk, toen de vulkaan éénmaal gestopt was, om tuin en paden echt goed schoon te maken. Dit is iets wat we nooit zullen vergeten en nooit meer mee hopen te maken. De tuin is hersteld van de schade van verleden jaar. De tuin is mooier dan ooit. Maar, net nu we het reserveringenboek weer vol zien lopen, krijgen we uitgerekend een klein jaar na die slopende calima weer een calima warmte waarschuwing voor drie dagen. René snel met camera door de tuin om foto’s en een video te maken. Voor het geval dat de hitte weer al ons werk teniet doet. Hebben we in ieder geval nog de plaatjes. Maar het warmtefront van nu komt niet uit de Sahara maar vermoedelijk uit Kameroen of daaromtrent. Het is een vochtige warmte blijft onder de dertig graden en geen verschroeiende wind. Goed te doen dus.

Dat vindt de tuin juist lekker, helaas. Helaas ? Ja helaas. Toen wij hier net woonden kwamen vrienden en kennissen vaak helpen met het opknappen van de berg verwaarsloosde ellende die wij gekocht hadden. Zelf hadden wij toen absoluut nog geen groene vingers. Wij zagen in die tijd zelfs kans om cactussen uit te laten drogen en waterplanten te verzuipen. Sommige hulptroepen daarintegen hadden juist heel veel verstand van tuinieren. Zo zei Koen gekscherend dat we onze spa niet te lang in de grond moesten laten staan want dat hij dan wortel zou schieten. Aart, een tuinder/bomenkweker, adviseerde ons om de tuin niet teveel te verwennen, want dan zouden we ons dood snoeien. Zo vruchtbaar is het en dan nog het klimaat met een groeiseizoen van twaalf maanden. Daar kon hij als Nederlandse tuinder alleen maar van dromen.

Die professionele raad hebben we ons ter harte genomen. Maar wat gebeurt er zeventien jaar later? Geheel buiten onze schuld beginnen delen van de tuin die het maar zo/zo deden ineens blij te zijn dat het een lieve lust is. Patricia kon aanvankelijk niet geloven dat dat zo snel kon gaan. Maar René en Ramon, die de hele dag in de tuin bezig zijn, verzekerde haar dat het echt waar was. Hibiscussen bijvoorbeeld die voorheen maar een paar bloemen tegelijkertijd hadden, hebben die nu ineens in overvloed en nog enorm groot ook. Het vulkaanas ! Het enige dat veranderd is, is dat de tuin een laag uiterst vruchtbaar vulkaanas heeft ontvangen. Inmiddels is Patricia ook al lang overtuigd. Buren en kennissen ervaren hetzelfde in hun tuinen en finca’s. Het huidige tekort aan kunstmest op de wereldmarkt zal op La Palma niet veel impact hebben. Wij hebben hier meer dan genoeg en bovendien nog puur natuur ook.

Dat die paar delen van de tuin, die er voorheen niet zo overdreven veel zin in hadden, het nu ook lekker doen is natuurlijk een zegen. Een ander mooi voorbeeld is een soort palm uit Madagascar die in al de voorgaande zeventien jaren één maal een zaadbol had gevormd, er nu ineens dertien heeft hangen. Maar het overgrote deel van de tuin dat het toch al lekker deed heeft er nu de turbo op gezet. Je hoort het haast groeien en bloeien. We snoeien ons dood. Klein voordeel is dat de stort, waar we voorheen ons snoeiafval brachten, onder de lava bedolven is en dat het nieuw gebouwde innamepunt tegenwoordig veel dichter bij ons huis is. Komt goed uit gezien de vele extra vrachten snoeiafval die we weg moeten brengen vergeleken met voorheen.

Het is natuurlijk niet alleen onze tuin die de vruchten plukt van het vruchtbare vulkaanas. De natuur vindt deze extra voeding, dat als manna uit de lucht is komen vallen, ook heerlijk. René brengt Ramon en vriendje Javi regelmatig met hun down-hill fietsen omhoog naar het gebied van El Pilar en Pared Vieja op de Cumbre Vieja niet al te ver van de vulkaan. Ook daar zie je dat het maar groener en voller blijft worden. En dat in de zomer. Dan is er slechts vocht door de nachtelijke dauw en condensatie uit de wolken langs de naalden van de Canarische pijnbomen. Dat wordt wat in de winter wanneer er hopelijk af en toe regen komt. Dan kunnen we onze gasten wel machetes mee geven wanneer ze in de bergen gaan wandelen. Zo zie je. De vulkaanuitbarsting blijkt tegelijkertijd zowel een vloek als een zegen te zijn geweest.