Eiland met een thermostaat.
La palma heeft een heerlijk gematigd klimaat, net of het altijd lente is. Maar eens in de zoveel tijd krijgen we te maken met ‘calima’ warme droge wind uit Afrika die meestal een dag of drie duurt. Gebeurt dat in de winter dan is dat lekker. Maar heb je hem in de zomer zoals nu, dan is het heftig. Maar gelukkig kun je zelfs dan nog plekjes vinden waar het redelijk aangenaam is. Afgelopen zaterdagmorgen zagen we op het net dat het in het noordoosten van La Palma het koelste was, een graad of twintig. Dat werd dus onze bestemming, La Fajana de los Franceses aan de noordkust. Onderweg gaf de termometer bij Punta gorda 38 graden aan. Duiken we bij Roque del Faro de bewolking in en zien we de termometer teruglopen naar 23 graden. Kijk dat is andere koek. Kunnen we zelfs nog een stukje wandelen.
Het plan was om vanaf de kust omhoog te lopen richting El Tablado. Zouden we daar gelijk in bar La Garza gelijk iets kunnen eten. Missen we de afslag van de GR130 blijven per ongeluk de bedding van de kloof volgen. Ook goed. We gingen er vanuit dat we zeer snel voor een onoverbrugbare droog staande watervalwand zouden komen te staan, als je ziet hoe steil de bergen hier zijn. Niet dus. De kloof bleef redelijk vlak en goed begaanbaar tussen de berghellingen doorslingeren. Wij dus ook. Hier komen waarschijnlijk niet vaak mensen. Wij waren er ook maar per toeval beland. Geluk bij een ongeluk. Fantastische omgeving en heerlijk koel.
Hogerop in de bedding werden de keien steeds groter en begon Patricia wat last te krijgen van de steeds grotere keien. Maar ja, de bedding was nog steeds te volgen, geen onoverkomelijke hindernissen. Dus door. Tries begon op een gegeven moment zelfs te fladderen als ze van kei naar kei sprong. Tijd om te keren dus, voordat er ongelukken gebeuren. Rent er ineens een schigtige witte hond langs ons door de bosjes en broept even verder hard “mèèè”. Niks hond, een bang schaap, een echte, zonder mondkapje en ongevaccineerd.
Geen idee hoever we de kloof waren ingetrokken. Patricia opperde om een waypoint in de telefoon te zetten. Maar René had al ingeschat dat dat ieit zou gaan in de nauwe kloof . Je telefoontje moet natuurlijk wel een aantal satelieten kunnen zien om een kruispeiling te maken. Een mooie reden om een keer terug te komen hier met touwen en een rugzak proviand. Kijken hoever we de bedding stroomopwaarts kunnen volgen.
