Grip hebben op La Palma.

Al jaren roept René dat Patricia weer eens een paar fatsoenlijke wandelschoenen moet kopen. Want wat ze tegenwoordig in de bergen aan haar voeten heeft zijn geen schoenen maar een soort condooms. Geen ribbel condooms maar van die hele dunne gladde. Zijn we samen met Helga, die 19 jaar minder jong is, van Fuencaliente aan het afdalen naar de zoutpannen aan de kust, wil Patricia achteraan gaan lopen. “Beter van niet want wij hebben zolen met grip, jij bent de zwakste schakel”, reageerde Flo. Zulke uitspraken kan je normaal gesproken beter niet tegen de smurf doen. Dan geeft ze de rest van een wandeling zoveel gas, dat ze haast niet meer bij te benen is. Op die steile vochtige harde ondergrond met los gruis er op, ging dat echter niet met die ‘durex featherlight’ schoentjes van haar. Resultaat; Paar dagen later liep mevouw plotseling in Santa Cruz de ene na de andere sportzaak in om lichte trail schoenen te passen. Nog geslaagd ook en hoe! Zitten als gegoten, licht en hebben een ‘vibram’ zool’. Nu is ze net spiderwoman. ( Flo was zo onder de indruk dat ook hij gisteren nieuwe trail schoenen heeft gescoord, ook met zo’n ‘vibram zool’.)

Wandelen met Tries is tegenwoordig een speciale ervaring. Om de haveklap staat madam met haar mobieltje in haar hand. Niet om de route te controleren, ook niet om foto’s te maken of compas en hoogtemeter te gebruiken. Nee mevrouw is dan in gesprek met allerlei vreemde mannen. Nee, nee, nee ze zit niet op een datingsite en heeft ook niet haar haar eigen 06-hijg-lijn. Matthias, Ruud, Ben, Johan…hopen gewoon dat zij nog accommodatie voor hen beschikbaar heeft. Het is, tja hoe zeg je dat netjes, pleuris weer in Nederland en ze willen naar La Palma. Als je op de site verkondigt dat je altijd snel reageert, moet je dat dus ook doen. Wel even stilstaand graag. Anders krijg je van die pokemon-hunting situaties dat mensen al loerend op hun smartphone vrolijk in een ravijn storten. Zo smart is dat niet, toch? René berust zich er maar in. Zaken gaan immers voor het meisje.

Eergisteren waren we aan het wandelen in de buurt van Montaña Quemada (de verbrande berg) en de nieuwe vulkaan Tajogaite. Word je in dat zwarte landschap weer even herinnerd aan al dat natuurgeweld. Dat de mensen zich dan wijs laten maken dat als ze maar genoeg belasting betalen, ze de wereld helpen redden. Dat het geld voornamelijk in de zakken van een select groepje en hun vriendjes verdwijnt, die zeggen er voor te kunnen zorgen dat de wereld niet zal vergaan, wordt niet doorzien. Zij schijnen namelijk te weten waar die CO2 thermostaat knop zit waarmee ze beweren de temperatuur op aarde te kunnen regelen. Dan kun je wel feiten aandragen dat het percentage CO2 in de atmosfeer slechts 0,04 procent is en dat de mens ongeveer voor 3 procent daarvan verantwoordelijk is. En dat er in de historie perioden zijn geweest dat het percentage CO2 beduidend hoger was dan nu. En dat zulke verhoogde percentages CO2 juist volgden op temperatuurstijgingen en niet andersom. Dat komt niet binnen bij de schapen. Oh sorrie, we hebben afgesproken ze geen schapen meer te noemen of gehersenspoelde zombies. Dat helpt niets. We hebben het tegenwoordig over de ‘alle-terrasjes-zitten vol-mensen’. Klinkt veel beleefder en omschrijft voor ons de doelgroep redelijk nauwkeurig. Er worden gelukkig steeds meer mensen wakker, maar het gaat zo tergend langzaam. Onvoorstelbaar.

Dirk maakt La Palma weer een tijd lang onveilig. Ach, eigenlijk valt het wel mee. Dirk is voornamelijk hier in de tuin en aan de havenpier van Tazacorte te vinden. De laatste jaren is hij steevast in het gezelschap van vismaat Frank. Maar die zit nu elders in de zon en voegt zich pas later nog een paar weken bij Dirk. De afgelopen dagen kwam dochter Jolien voor een bliksembezoek naar La Palma. Volgens Dirk was er slechts één ding belangrijk en dat was dat die meid het goed naar haar zin zou hebben. Dus wat had Dirk georganiseerd? Hij ging met Jolien, die dat anders nooit doet, vissen (lol). Jolien is donderdag al weer vertrokken en we weten nog niet hoe ze het gehad heeft hier. Wel kregen we eergisteren een videootje doorgestuurd van een lachende Jolien aan een hengel hangend met aan de andere kant vermoedelijk een beste rog. Is het Dirk toch gelukt het haar naar de zin te maken. De ‘vreetfoto’s’ hebben we er zo maar bij geplaatst. Daar hebben we een onbeperkte voorraad van. Ook hier zitten de terrasjes vol.