sprookjeswereld in de bergen en flaneren langs de oceaan op La Palma

Donderdag 18 juni, 2020. Fase 3 van het afbouwen van de corona-lockdown. Afgezien van het feit dat het verplicht is een mondkapje te dragen in publieke ruimtes waar geen 2 meter afstand tot elkaar gehouden kan worden, merken we er verder niet veel van. Alhoewel ? Al mogen er nu ook Spaanse toeristen uit andere provincies komen, we komen ze niet tegen tijdens onze excursies over La Palma. Deze groep toeristen zal waarschijnlijk voornamelijk uit strandtoeristen bestaan die in de paar toeristenenclaves op het eiland verblijven en daar niet uit komen. Beter. Dan hebben wij La Palma voorlopig nog voor ons zelf.

Vandaag zouden we bij het uitkomen van de tunnel beslissen waar we naar toe zouden gaan aan de andere kant. In het zuid-oosten zag de oceaan er erg onrustig uit, veel wind. Op naar het noord-oosten dus. Over kleine bergweggetjes genieten van de rust, al die tinten groen en de wolkenflarden die af en toe door het berglandschap trokken. Een schitterende sprookjeswereld.

De weggetjes lp-107 en lp-109 gaan door heel verschillende berglandschappen. De lp107 voert door een gebied dat in het verleden belangrijk is geweest voor de toenmalige bevolking. Nu vraag je je af wie hier in vredesnaam nu op die steile berghellingen wil wonen. De overvloedige regen en het feit dat je hier op dit oudste deel van La Palma die rode vruchtbare lavagrond vindt, is hoogstwaarschijnlijk de reden. De lp-109 voert daartegenover door een schitterend bebost berglandschap, waar geen sterveling te bekennen is. We kwamen zeggen en schrijven één andere auto tegen gedurende het hele traject.

Evenals de vier voorgaande donderdagen waarop we er samen er op uit trokken, deden we dat nu ook weer een halve dag in de bergen en een halve dag aan de kust. Deze keer gekozen voor de paseo maritimo (kustboulevard) tussen San Andres en Charco Azul. Dit is zonder twijfel de mooiste kustboulevard op La Palma, althans, dat vinden wij. 

Terwijl we op de boulevard geen levende ziel tegenkwamen, zat het terras van restaurante San Andres, naast het fraaie kerkplein, vrijwel vol. En dat op een donderdag. Toch waren het vrijwel allemaal locale mensen die er zaten te eten. We vermoeden dat deze Palmero’s ook maar van de nood een deugd maken. Geen toeristen waar je je geld aan kunt verdienen. Dan maar zelf de toerist uithangen. Ook lekker. Zo lekker zelfs, dat wij ons er zelf op betrappen dat we het niet heel erg zouden vinden indien die rust nog een tijdje zou voortduren. Vanaf volgende week zijn ook de buitenlandse toeristen weer welkom………