C 20 – Van La Cumbrecita naar Zona de acampada in de krater via de PR LP 13.1

beginpunt : Parkeerplaats La Cumbricita

eindpunt : Zona de Acamapada in Caldera de Taburiente.

afstand : 13,5 km plus 8 km om bij de uitgang bij parkeerplaats la Viña te komen.

tijdsduur : 6 uur plus twee uur naar de uitgang bij parkeerplaats La Viña

signalering : Prlp 13.1

hoogteverschillen : Totaal stijgen 500 meter, totaal dalen 1000 meter.

zwaarte : Zwaar door gevaarlijk pad.

bar restaurant : Nee

watertappunt : Vanaf de bron Verduras de Alfonso loopt tot de camping een beek met drinkwater.

bushalte : Bij bezoekerscentrum aan doorgaande weg. Daar vandaan taxi’s.

De hierna beschreven wandeling is inmiddels een verboden wandeling. Toch beschrijven we hem voor mensen die een beetje ongehoorzaam, superfit en levensmoe zijn. Tot een aantal jaren geleden was deze wandelroute niet verboden. Wel werd hij afgeraden, wegens het onstabiele gevaarlijke pad. Het eerste deel is echter voor een selectief aantal mensen te doen. Ken je beperkingen. Bij twijfel niet doen.

Toen René samen met onze zoon Ramon, die destijds nog geen 8 jaar oud was, deze wandeling maakte, was de route nog niet verboden. Wel moest je boven bij het info huisje op de Cumbrecita melden dat je hem ging maken. De beheerder van de camping beneden in de krater wilde aanvankelijk niet geloven dat René met dat kleine mannetje vanaf La Cumbrecita was gekomen. Hij kon niet begrijpen dat zijn collega’s boven dat goed hadden gevonden. Waren we daar per ongeluk vergeten te melden, dat we deze wandeling gingen maken. Laten we het daar dan maar op houden.

Kort na aanvang van de wandeling bleek dat de batterij van de camera leeg was doordat er nog geen tijd was ingesteld zodat hij automatisch uit zou gaan. Ramon opperde om de wandeling zo snel mogelijk dan nog maar een keer te doen. René was halverwege van mening dat dit niet zo’n goed idee was. Het was hem duidelijk waarom de wandeling ontraden en inmiddels verboden is. Ramon moest maar goed om zich heen kijken en het met die herinneringen doen.

Het eerste deel tot de derde watergallerij is voor geoefende fitte, wandelaars met een uitstekend evenwichtsgevoel en totaal gebrek aan hoogtevrees echter goed te doen. Afgelopen zomer hebben wij op een mooie avond dit eerste deel van deze route met vrienden gemaakt. Was weer een speciale ervaring om je als enige op dit pad met fraaie uitzichten te bevinden. 

De Prlp13.1 begint op de parkeerplaats van La Cumbrecita. Je volgt het pad naar het oosten van de kleine rondwandeling die er is. Op een gegeven moment krijg je een afslag naar rechts met aanduiding ‘Zona de Acampada’. Er hangt kort daarna een rood-wit gestreept lint over het pad en een notitie ‘prohibido pasar’ (verboden toegang). Vanaf hier ben je dus illegaal en geheel voor eigen risico bezig.

Wij zijn i.v.m. met tijdgebrek, omdat we voor het donker bij de auto op de parkeerplaats van La Cumbrecito terug wilden zijn, niet helemaal tot het keerpunt bij de barranco Hoyo de los Pinos gekomen. Vanaf dat punt begon de ellende 7 jaar geleden. Eerst hadden René en Ramon moeite om het pad te vinden. Dat loopt daar door de bedding een stuk vrijwel recht omhoog. Daar hebben ze ook voor het eerst Arrui’s (manenschapen) gezien. Twee dode exemplaren die ergens hoger vanaf de rotswand naar beneden waren gestort. Misschien is het tekenend voor deze wandeling, dat die beesten die langs vrijwel loodrechte rotswanden rennen en springen, uitgerekend hier waren verongelukt.

Vanaf  dit punt wordt het link. Helaas hebben wij van die eerste wandeling geen foto’s om te kunnen tonen hoe sumier en smal het pad is. De volgende vijf kilometer bestaat het paadje voor een groot deel uit een smal aangestampt instabiel randje boven op een hele steile gruishelling vol schilfersteentjes aan de voet van een loodrechte basalt wand. Het pad slingert afwisselend klimmend en dalend langs de steile oostflank van de krater. Het smalst is het pad steeds wanneer er een steile bedding van een droge waterval moet worden overgestoken. Vrijwel iedere winter tijdens regen verdwijnen hier grote delen van het pad.

Bij één van deze barranco’s ontbreekt het pad volledig en is er onder de rotswand een boomstam van de ene kant naar de andere gelegd die weer is toegedekt met steeds kleinere steenjes. Je moet er maar op vertrouwen dat het houdt. René heeft toen Ramon, die een stuk lichter was, er eerst overheen laten gaan en gezegd dat hij na het oversteken een stuk door moest lopen voor het geval dat de boel het onder zijn gewicht zou begeven. Dit om je een idee te geven van de kwaliteit van het pad. Na het maken van de wandeling was het René volkomen duidelijk waarom deze eerst afgeraden en nu verboden is. Er zijn momenten dat het pad niet echt uitnodigt om verder te gaan, maar terug wil je al evenmin.

Vanaf de bron Verduras de Alfonso gaat een goed pad vrij steil naar beneden richting de brede vlakke rivierbedding van Playa de Taburiente. Deze rivierbedding volg je tot bij de camping. Gedurende het gehele traject vanaf de bron Verduras de Alfonso loop je langs stromend water waar regelmatig kleine stroompjes water uit diverse bronnen bij komen. Verbazingwekkend dat in zo’n droog landschap, zoveel water uit de rotswand te voorschijn komt.