Van Fuencaliente via de GR131 naar de zoutpannen op de zuidpunt van La Palma
beginpunt : Fuencaliente (vanaf de doorgaande weg calle Venezuela naar beneden)
eindpunt : zoutpannen bij Faro de Fuencaliente
afstand : 7 kilometer
tijdsduur : 2 uur
signalering: GR131
hoogteverschillen : toaal stijgen 75 meter, totaal dalen 875 meter
zwaarte : middel
bar restaurant : In Fuencaliente en bij de zoutpannen aan de kust
watertappunt : nee (Het water in de kanalen is geen drinkwater maar irrigatiewater.)
bushalte : In Fuencaliente en bij de vuurtoren
La Palma noemen ze het groene eiland. Dat zou je niet zeggen als je deze wandeling van Fuencaliente via de GR131 naar de zoutpannen aan de kust maakt. Het lijkt wel een marswandeling. Toch hebben wij een aantal gasten die ieder jaar weer deze wandeling maken. Zij vinden het lavalandschap op Lanzarote fantastisch, maar Lanzarote veel te druk. Dus kunnen ze op dit desolate stukje La Palma hun hart ophalen. Hier op de zuidpunt van La Palma speelt zich voornamelijk de vulkanische activitiet de laatste eeuwen af. De vulkaan de Teneguia is in 1971 nog uitgebarsten en heeft zo voor een nieuw stukje La Palma gezorgd.
De eigenlijke wandeling begint bij de oprit naar het bezoekerscentrum van de vulkaan San Antonio die in 1677 uitgebarsten is. Hier kun je de massatoerist uithangen door op een bejaarde dromedaris over de kraterrand van deze vulkaan een ritje te maken tegen extra betaling. Dat heb je als de toegang van de vulkaan zich op prive grondgebied bevindt. Je kunt overigens van onderaf via een ander pad gratis naar de kraterrand van de San Antonio klimmen. Niet vanwege die paar euro’s, maar het past gewoon niet bij La Palma, vinden wij. Wanneer je rechts langs de San Antonio de wandelroute naar beneden volgt heb je mooi zicht op de plaatselijke velden met druivenranken waar o.a. de beroemde malvasia wijn van gemaakt wordt.
Al kort na de afdaling langs de San Antonio stuit je op een onverharde piste over welke de route links af vervolgd wordt , onder langs de vulkaankegel van de San Antonio. Diegenen die wat avontuurlijker zijn aangelegd en niet in de rij willen lopen op deze toch soms drukke wandeling, kunnen op deze splitsing echter rechtdoor over het net zichtbare spoor. Het onderste stuk is het spoor slecht zichtbaar maar je moet gewoon een stukje verder naar beneden, voorzichtig tussen de druivenranken door, naar het betonnen waterkanaal.
Dit oude kanaal met wiebelige dekplaten volg je linksaf richting de licht gekleurde basaltformatie van Roque Teneguia. Vanaf hier komen de wandelaars die de aangegeven wandelroute van de GR131 volgen weer bij je. Maar je kunt ze gelijk weer verlaten door niet het aangegeven pad te volgen maar het spoor langs de Roque Teneguia rechtdoor te volgen dat naar links afbuigt naar een erosie geul. Deze geul volg je naar beneden tot het betonnen waterkanaal en volg je dit kanaal linksaf richting de vulkaan Teneguia.
In tegenstelling tot het eerste deel waterkanaal liggen de dekplaten hier vast gemetseld en maakt het ook niet de wiebelige herrie als het eerste stuk. Op een gegeven moment heb je de vulkaan de Teneguia aan je rechterhand en wordt het kanaal bedekt met brokken lava. Hier neem je het spoor naar beneden en dat brengt je weer op de wandelroute GR131. Hier is ook de afslag naar de wandeling naar de top van de rode vukaan de Teneguia.
De wandeling is goed te doen al zitten er halverwege twee stukjes die voor mensen met hoogtevrees niet zijn aan te raden. De Teneguia, met haar 437 meter, is natuurlijk niets vergeleken met de hoogste vulkaantop op mars. Mount Olympus op de rode planeet is maar liefst 26 kilometer hoog. Maar toch heb je vanaf de top van de Teneguia een prachtig uitzicht over dit stukje woest marslandschap in de zuidpunt van La Palma. En op dit stukje ‘La Palma Mars’ wordt het bewijs geleverd. Er is water op mars. Niet alleen in het waterkanaal en spaarbekkens. Wat dacht je van die inmense Atlantische Oceaan onder je.
Voor de avonturiers is er vanaf de top van de Teneguia een alternatieve afdaling mogelijk zodat je niet dezelfde weg terug hoeft te nemen. Het is geen officieel pad en lang niet voor iedereen geschikt. Links achter de stapel stenen op de top gaat een vaag zichtbaar spoor, over losse lavabrokken en gruis, steil naar beneden. Vallen betekent flinke schaafwanden en groeven in je vlees. Het terrein lijkt wel op een enorme eeltsteen. Wel leuk om te doen. Beneden aan de helling gaat schuin naar links en beneden het spoor verder en brengt je links aanhoudend weer op het officiële pad.
Mocht je deze beklimming willen doen, doe het dan vroeg. Het kan immers vrij druk zijn op deze populaire route. Aangezien je heen en terug over hetzelfde pad gaat, sta je op de smalle delen steeds te wachten om elkaar te laten passeren. De GR131 daalt vanaf de vulkaan Teneguia nu over een duidelijk aangegeven lavagruispad verder af naar de kust. Op de jonge en zwavelrijke grond van de Teneguia groeit nog niets. Maar als je verder afdaalt kom je steeds meer pioniersplanten tegen die zich kunnen handhaven onder deze extreme omstandigheden. Aan de kust kun je een verfrissende duik nemen bij het strand onder de vuurtorens, een bezoek brengen aan de zoutpannen en in de oude vuurtoren een film bekijken over het maritieme reservaat van La Palma. Het nieuwe restaurant bij de zoutpannen is, ondanks de wat slome bediening, een aanrader.