Rondwandeling Pico ovejas, O 31

Deze wandeling is alleen voor de die-hards die de nodige ervaring hebben met bergwandelen en niet bang zijn om tijdens de afdaling af en toe onderuit te gaan. Een waarschuwing om deze wandeling niet alleen te maken is op zijn plaats. De wandeling begint heel rustig vanaf La Crusillada licht stijgend de fraaie barranco Juan Mayor in. 

Dan maakt het pad aan de voet van de bergwand een haakse bocht naar links en begint iets meer te stijgen. Na een klein stukje krijg je de eerste en tevens laatste haarspeldbocht en gaat het verder vrijwel in een rechte lijn stijl omhoog. Dus je bent gewaarschuwd.

Vrijwel de gehele wandeling omhoog loop je in de schaduw van eerst dicht fayal en later laulier bos om dichter bij de top over te gaan in iets meer verspreid staande pijnbomen met cistusrozen er onder. Iets over de helft loopt het pad een stukje via een heel ondiepe barranco, meer een enorme greppel vol stenen en takken. Hier is het pad even lastig te zien. Gewoon de barranco omhoog blijven volgen en op een gegeven moment zie je het paadje weer aan de rechterkant verschijnen.

Hoger langs de route kom je steeds vaker grote canarische pijnbomen tegen en wordt de omgeving droger. Iedere keer dat je denkt dat je er bijna bent zie je ver boven je weer een nieuwe ‘verste’ pijnboom opduiken. Maar dan ineens zie je onverwacht het wandelwijze bord van de GR131 boven op verschijnen. Hoera !

Boven op de graat van het eiland, die hier nog Cumbre Nueva heet, heb je mooi uitzicht op het Aridane dal in het westen, Santa Cruz in het oosten en richting het zuidelijk deel van het eiland, de Gumbre Vieja. Ook zie je deels de Caldera schuin voor / onder je liggen.

De geel-witte route prlp2.1 en de roodwitte GR131 lopen een tijdje samen naar rechts richting het noorden. Wanneer de geel-witte route bij het bereiken van de top Pico Ovejas stopt, vervolg je de rood-witte nog een stuk verder richting het noorden.

Vreemd genoeg staat het pad van de prlp2 voor de afdaling niet met een wandelwijzer aangegeven. Je moet goed opletten om de steen met de geelwitte markering er op niet voorbij te lopen. Het pad loopt vanaf de steen goed zichtbaar schuin naar rechts weg. Het eerste deel gaat over losse grond tussen verspreid staande pijnbomen door, over een berggraat waar je vrijwel de gehele afdaling op blijft.

Het middelste deel van de afdaling waar de begroeing veelal uit brezal bos bestaat heeft af en toe lastige stukjes. Harde rotsige ondergrond met een dik pak dennenaalden er op. Hier is het makkelijk wegglijden. Daarna komt er een makkelijker deel waar het pad voortdurend zigzaggend minder stijl afdaalt. Op een gegeven moment hoor je hoogstwaarschijnlijk het geblaf van een roedel jachthonden in hun kennel. Daar kom je ook op de verharde weg uit. Je kunt er voor kiezen om naar het om het bord aangegeven Velhoco te lopen en daar rechtsaf de prlp2.1 te volgen die je terugbrengt naar de auto. Maar die route loopt langs de doorgaande weg Lp-101.

 Leuker is het om, na het verlaten van het bospad, al na 300 meter het hek aan de rechterkant door te gaan om het waterkanaal van Breña te volgen. Dit kanaal loopt vrijwel horizontaal en met grote slingerbewegingen de bergwand volgend ook terug naar de prlp2.1. Over en naast het waterkanaal slinger je door bos en langs kleine finca’s en moet je zelfs door een donker tunneltje met een lengte van 40 meter. Ingang is een beetje smal en zompig. Maar daarna kun je heel makkelijk rechtop lopen. 

Na ongeveer in totaal een uur over en langs het kanaal gelopen te hebben, kruis je het pad waar je de wandeling zo’n beetje was begonnen. Daar waar een brede onverharde piste schuin naar links en naar beneden wegloopt is het teken dat je bij het volgende pad dat je kruist weer bij de prlp 2.1 bent.  Linksaf slaan hier om terug te komen bij de auto.